واکس جدا کننده قالب

هنگامی که از عوامل رهاساز (واکس جدا کننده) چه در ماتریس رزین و چه در سطح قالب استفاده شود، انتخاب درست آن نه تنها سیکل زمانی را بهینه می‌کند بلکه ماندگاری جزئیات سطح نهایی را ثبات می‌بخشد، عملیات پس از قالب‌گیری را قبل از رنگ کردن و اتصال کوتاه می‌کند و حتی به خیس شدن بهتر الیاف نیز کمک می‌کند.

برای ارائه‌ی یک کار خوب لازم است که واکس جدا کننده با کلیت فرآیند متناسب و از لحاظ اقتصادی نیز مقرون به صرفه باشد. کاربری آن ساده همراه با مراحل مشخص باشد، زمان خشک شدن باید کوتاه باشد و زمان پخت آن نباید فرآیند را به تعویق بیاندازد. محصولات پخت آن نباید شامل عناصری باشد که بر محصول نهایی تأثیرگذار بوده و یا بر فرآیند اصلاح سطح پس از قالب‌گیری اثر بگذارد. در نهایت جدایش باید با برجاگذاشتن سطحی صاف و تمیز اتفاق بیافتد.

روش اجرا: ابر یا پارچه‌ای را به واکس جدا کننده آغشته کرده و روی سطحی که در تماس با رزین قرار می‌گیرد را کاملا آغشته کنید به نحوی که هیچ جای آغشته نشده‌ای باقی نماند. سپس با پارچه ای تمیز واکس را از روی سطح پاک کنید بطوری که سطحی صاف و براق بدست آید. در صورت امکان این کار را با پارچه تمیز دیگری هم برای بار دوم تکرار کنید تا واکس کاملا از روی سطح پاک شود. در صورتی که نیاز دارید سطح قطعه کیفیت بهتری داشته باشد، می‌توانید پس از اتمام مراحل واکس زدن، یک لایه فیلم مایع روی سطح قالب اجرا کنید.

عوامل رهاساز درون قالبی

محصولی است که به خوبی در حلال حامل مانند استایرن حل شده و در مخلوط رزین حل می‌شود. در طول فرآیند پخت قطرات این محصول از سطح خارج شده و متناسب با جمع‌شدگی حجمی روی داده، فشار و دما به سطح مهاجرت می‌کنند.

شاخص های زیر برای واکس جدا کننده مطلوب است:

• حلالیت کامل در سیستم
• تأثیر اندک در فرآیند پخت
• تأثیر اندک بر رنگ
• نه تنها تأثیر منفی بر خواص فیزیکی نداشته باشد بلکه ترجیحا خواص مثبت داشته باشد.
• عدم وجود سیلیکون، استئارات و هرگونه واکسی که تأثیر نامطلوب بر رنگ و اتصالات چسب‌ها دارد.
• جدایش تمیز بدون اینکه رسوبی بر قالب بنشیند.
• کاهش قابل اندازه‌گیری در سیکل زمانی اتفاق بیافتد.

استفاده از عامل رهاساز داخلی به شناخت خوب آن نیاز دارد. هر عامل رهاسازی که استفاده می‌شود، یک پدیده‌ی انحصاری نیست بلکه قسمتی از یک تولی درازمدت است. هر قالب‌گیری به همان میزان در قالب قبلاً استفاده شده می‌ماند که در یک قالب‌گیری با وجود عوامل رهاساز رسوب شده در سیکل قبلی(این مسئله به فرآیند پیوسته در پالتروژن مربوط می‌شود).

عوامل رهاساز درونی به طور رایج در فرآیندهای مکانیزه شده استفاده می‌شوند، هرچند می‌توانند در قالب‌گیری‌های دستی با جزویات زیاد به کار روند.

یک مزیت عمده در تولیدات پیوسته و با حجم بالا این است که استفاده از سیستم‌های رهاساز خارجی تنها به مهارت اپراتور بستگی داشته و همیشه به یک مهندس فرآیند و یا شیمیست فرمول نویس نیاز ندارد.

واکس‌های اینترنال بیشتر در مصارف پالتروژن و رشته پیچی بکار می‌روند.

عوامل رهاساز خارجی

رهاسازهای خارجی در سطح قالب استفاده می‌شوند و نیاز به دقت و توجه کافی به هنگام کاربری دارند تا جدایش به خوبی انجام شود.

شاخص‌های مطلوب واکس جدا کننده به شرح زیر است:

• کاربرد آسان بدون هرگونه دستورالعمل پیچیده و دشوار
• بدون حلال‌های خطرناک
• خیس‌کنندگی خوب سطوح، نباید پس از به کار بردن جمع‌شدگی داشته باشد.
• کشش سطحی آن برای به کاربردن ژلکوت مناسب باشد.
• سریع خشک شود.
• به آسانی پولیش شود.
• ‌جدایش چندباره‌ی قابل پیش‌بینی
• از سطح قالب به راحتی جدا شود.

رهاسازهای واکسی معمولاً در تولیدات با حجم کم که در آنها محصولات به صورت تکی آماده شده و سیکل زمانی بحرانی ندارد و به صورت نیمه دائمی در تولیدات با حجم بالا استفاده می‌شوند.

سیستم‌های نیمه دائمی برای تمامی قالب‌گیری‌های تماسی( بزرگ یا کوچک)، ایجاد سطح مورد انتظار با اصلاح سطح اندک اما بدون دستورالعمل بحرانی و ویژه، ایده‌آل هستند. در تولیدات بالا نظیر فرآیند RTM، استفاده از سیستم‌های رهاساز غیر دائمی به علت خواص رهایش پایداری که دارد، سیکل زمانی را به حداکثر می‌رساند. این نوع واکس‌ها عموماً در فرایندهای لایه گذاری دستی، اینفیوژن، RTM و … بکار می‌روند.

توجه: این محصول در قوطی‌های ۳۰۰ و ۶۰۰ گرمی بوده و رهاساز خارجی هستند. همچنین این واکس ایرانی می‌باشد.