فرایند لایه گذاری دستی
فرایند لایه گذاری دستی یا Hand lay-up، قدیمی‌ترین و در عین حال اصلی‌ترین روش ساخت قطعات کامپوزیتی است. این روش برای تولید قطعات کم طراحی شد، اما اینک برای تولید انبوه نیز به کار می‌رود. اگرچه توسعه فرآیند قالب‌گیری انتقال رزین، تولید سریع‌تر قطعات بزرگ را مقدور ساخته است، اما لایه‌گذاری دستی مناسب‌ترین فرآیند تولید قطعات بسیار بزرگ در تعداد محدود نظیر بدنه‌ی قایق، دیواره استخر و مخازن بوده و غالباً برای قطعاتی که هندسه ساده‌ای دارند پرکاربرد است.
این روش از چندین مرحله تشکیل می‌شود: واکس زدن سطح قالب، اعمال فیلم جدا کننده، اعمال لایه‌ی ژلکوت ( جهت ایجاد کیفیت سطح بالا و حفاظت در برابر رطوبت)، قرار دادن یک لایه الیاف تیشو جهت تقویت لایه‌ی ژلکوت ( گاهی از آن استفاده می‌شود)، اعمال رزین و قرار دادن لایه‌ها به میزان مورد نیاز و در صورت نیاز اعمال لایه‌ی رویی(Top coat). دو مرحله‌ی اولیه‌ی واکس زدن و اعمال فیلم جهت نچسبیدن قطعه به قالب و راحت جدا شدن از آن استفاده می‌شود. برای راندن حباب‌های هوای گیر افتاده در حین لایه‌گذاری از غلتک برای صاف کردن سطح استفاده می‌شود.
از مزایای این روش می توان به کم هزینه بودن، امکان ساخت قطعات کوچک و بزرگ و با درصد بالای الیاف شیشه اشاره کرد.
معایب این روش شامل وابستگی کیفیت قطعه تولید شده به مهارت کارگر، نوسان در ضخامت قطعات، اتلاف مواد و .. می‌باشد.
